 |
* (στίχος από ποίημα του Ναζίμ
Χικμέτ)
Θα μπορούσαμε
να γράψουμε σελίδες επί σελίδων
για το τι συντελέστηκε και τι
σηματοδοτεί το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μάη. Αυτές οι
σελίδες θα γραφτούν και αν μας δικαιώσει η ιστορία, θα είναι από τις πλέον ελπιδοφόρες και αξιοποιήσιμες για την αριστερά, τους εργαζόμενους, τη νεολαία.
Προς το παρόν θα αρκεστούμε σε μια πρώτη σύνοψη των σκέψεών μας.
Ανατρέπονται οι
όροι με τους οποίους το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα λειτουργούσε και
ανακυκλωνόταν, αφήνοντας το λαό στο
περιθώριο και καθιστώντας επιτακτική την εναλλαγή στην εξουσία
ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, οδηγώντας στην εφαρμογή ίδιων ή αντίστοιχων πολιτικών. Ο
δικομματισμός καταρρέει σαν πύργος
από τραπουλόχαρτα. Αθροιστικά τα δύο «μεγάλα» κόμματα συγκεντρώνουν 32% και μόλις 149 έδρες, παρά το απαράδεκτο και
ακραία αντιδημοκρατικό bonus των 50
εδρών στο πρώτο κόμμα. Το ΠΑΣΟΚ παραπατάει πριν γκρεμιστεί, ενώ η ΝΔ συγκεντρώνει ιστορικά χαμηλά. Τα
δύο κόμματα καταψηφίστηκαν μαζικά, ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις και τις λαϊκές
γειτονιές όπου συρρικνώθηκαν σε μονοψήφια ποσοστά. Όχι μόνο γιατί υλοποιούν την
πολιτική του μνημονίου αλλά γιατί είναι
υπεύθυνα για το σύνολο των πολιτικών που ακολουθήθηκαν όλα αυτά
τα εις βάρος των εργαζομένων και της νεολαίας. Η
κοινωνία με την ψήφο της απονομιμοποίησε
πλήρως την πολιτική του Μνημονίου, ενισχύοντας εκλογικά και κοινωνικά την αριστερά. Έδωσε εντολή για την
οικοδόμηση ενός άλλου αύριο χωρίς μνημόνια βάρβαρων μέτρων, αλλά με αλληλεγγύη και κοινωνική δικαιοσύνη
σε έναν ούτως ή άλλως δύσκολο δρόμο προς την έξοδο από την κρίση. Οι υπογραφές
των κυρίων Σαμαρά και Βενιζέλου ακυρώθηκαν με εκκωφαντικό τρόπο με βάση τη
λαϊκή ετυμηγορία.
Πολιτικός καταλύτης στην ανατροπή αυτή του
σκηνικού ήταν οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ. Με την παρουσία του στα κινήματα και τους αγώνες, με
την αξιοποίηση της θέσης του στην αντιπολίτευση για να προστατέψει τα
πληττόμενα στρώματα της κοινωνία, με το σύνολο των προτάσεων του και την
αμετακίνητη θέση για ανάγκη
συμπόρευσης των δυνάμεων της αριστεράς, που θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμα και
σε κυβέρνηση της Αριστεράς. Αυτός που κινεί τα νήματα όμως επί της ουσίας, όπως
πάντα, είναι ο ίδιος ο λαός.
Ο λαός με τις μαζικές γενικές
απεργίες, το κίνημα των πλατειών, τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, τα κινήματα
πολιτικής ανυπακοής («δεν πληρώνω», επιτροπές ενάντια στο
χαράτσι κλπ) οδήγησε στη φθορά την προηγούμενη κυβέρνηση σε δυόμιση μόλις
χρόνια, επέβαλε εκλογές
και τώρα δίνει το στίγμα της επόμενης μέρας.
Αυτό όμως δεν αρκεί. Το ζητούμενο είναι να
έρθουν οι πληττόμενες τάξεις πραγματικά στην εξουσία. Κάτι τέτοιο είναι ευθύνη
της αριστεράς. Η πάλη για αλλαγή
συνειδήσεων, κοινωνική
χειραφέτηση και κατ επέκταση αλλαγή των συσχετισμών είναι μία συνεχής διαδικασία.
Υπάρχουν όμως στιγμές που ο πολιτικός χρόνος επιταχύνεται και παρουσιάζονται
ευκαιρίες των οποίων η αγνόηση αποτελεί εγκληματική ενέργεια. Χαιρετίζουμε την αυξημένη εκλογική
καταγραφή του συνόλου της αριστεράς σε όλες τις εκφάνσεις της. Η αυξημένη
δύναμη όμως
συνοδεύεται και από περισσότερες ευθύνες. Ιδιαίτερα μάλιστα σε εποχές όπως η
σημερινή. Η αναγκαιότητα συμπόρευσης
των δυνάμεων αυτών, προκύπτει από την αδιέξοδη κατάσταση που αντιμετωπίζει η
κοινωνία μας και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να κρύβεται πίσω από επαναστατικές κορώνες και
ιδεοληπτικά παραπετάσματα μόνο και μόνο να
καλύψει την αδυναμία του αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. Είτε
αυτός ο «κανένας» λέγεται ΚΚΕ,
είτε ΔΗΜΑΡ, είτε
οτιδήποτε άλλο.
Πόσο μάλλον
τώρα που μαζί με όλα τα άλλα, είμαστε αντιμέτωποι με την παρουσία 21 νεοναζί της Χρυσής Αυγής στην
ελληνική Βουλή. Η εξέλιξη αυτή πλήττει περισσότερο την ήδη τραυματισμένη
δημοκρατία μας, είναι επικίνδυνη και πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα. Βαρύτατες
ευθύνες φέρουν τόσο τα ΜΜΕ και τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που με την
πολιτική τους άνοιξαν το δρόμο, όσο και το σύνολο των συμπολιτών μας που τους
ψήφισαν. Η άγνοια δεν αποτελεί δικαιολογία όταν αφορά καταστάσεις που απειλούν
τη δημοκρατία, την ελευθερία, ακόμα και τις ζωές κόσμου.
Σε τελική
ανάλυση τίποτα δεν τελειώνει,
όλα τώρα αρχίζουν. Μπορεί να έχει κερδηθεί μία μάχη, αλλά όχι ο πόλεμος και η
επόμενη μέρα θα είναι σκληρή. Το
μήνυμα σε Ελλάδα και Ευρώπη δόθηκε. Ήδη τα ισχυρά οικονομικά
συμφέροντα, εγχώρια και ευρωπαϊκά και οι δυνάμεις που τα εκπροσωπούν βρίσκονται
σε πανικό και σχεδιάζουν την επάνοδό τους. Θα τους αφήσουμε; Εμείς λέμε όχι! Εσύ;
