24ωρη γενική απεργία την Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου

http://ecoleft.wordpress.com/


Δοκιμασία για τη νέα τρικομματική – μνημονιακή κυβέρνηση θα αποτελέσει η 24ωρη γενική απεργία των Συνδικάτων την προσεχή Πέμπτη, που αντιδρούν στα νέα άδικα και αντικοινωνικά μέτρα που περιλαμβάνονται στον Προϋπολογισμό του 2012 και αποτελούν συνέχεια και εξειδίκευση των προβλέψεων του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος και του Πολυνομοσχεδίου. ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ απεργούν την Πέμπτη 1η Δεκεμβρίου, εστιάζοντας στη νέα φορολεηλασία σε βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων, την ισοπέδωση των μισθών σε δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, την απόλυση δεκάδων χιλιάδων εργαζόμενων μέσω των διαδοχικών κυμάτων εργασιακής εφεδρείας, με την πρώτη δόση να ξεκινάει την ερχόμενη εβδομάδα. Τα Συνδικάτα κάνουν λόγο για αδιέξοδο πολιτική, που ενισχύει την ύφεση, εκτοξεύει την ανεργία (η πρόβλεψη είναι ότι στο τέλος του 2012 η πραγματική ανεργία θα φθάσει το 28%), πριμοδοτεί τις ελαστικές σχέσεις εργασίας με ταυτόχρονη κατάργηση των συμβάσεων. Ακόμα και ο κατώτατος μισθός απειλείται, με την κυβέρνηση και την τρόικα να ζητούν μειώσεις τόσο στους μισθούς όσο και στις ασφαλιστικές εισφορές. Οι εργαζόμενοι και τα Συνδικάτα προεξοφλούν ότι η μειωμένη κρατική χρηματοδότηση που προβλέπεται στον προϋπολογισμό του 2012 για τα ασφαλιστικά ταμεία (π.χ. ΙΚΑ – 40%) θα ανοίξει νέο κύκλο επώδυνων παρεμβάσεων, που θα έχει στο επίκεντρο τις παροχές (κύριες, επικουρικές και εφάπαξ), αλλά και τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης.

Γενική Απεργία, Πέμπτη 1η Δεκέμβρη

Πανελλαδικό διήμερο σχημάτων Αριστερής Ενότητας

Πώς κοιμάστε τα βράδια; Τι θα πείτε στα παιδιά σας; του Στάθη Δρογώση

http://ecoleft.wordpress.com/

Συρραφή  από το twitter του Στάθη Δρογώση

Βρίζετε τους συνδικαλιστές και ανέχεστε υπουργούς που έφεραν τη χώρα σε αυτή την κατάσταση να σας κουνάνε το δάχτυλο.
Βρίζετε τους συνδικαλιστές και ανέχεστε ακροδεξιούς υπουργούς. Πώς κοιμάστε τα βράδια;
Βρίζετε τους συνδικαλιστές και τα σχολεία δεν έχουν βιβλία. Τα νοσοκομεία δεν έχουν γάζες. Και βλέπετε mega. Τι θα πείτε στα παιδιά σας;
Βρίζετε τους συνδικαλιστές κι αφήνετε τα νεοφιλελεύθερα κοράκια να βάζουν χαράτσια σε σεισμοπαθείς. Πεθαίνουμε κι εσείς βλέπετε ΣΚΑΪ.

Τι είναι εν τέλει η πολιτική βία;



Του Περικλή Κοροβέση

Υπάρχει δικαιολογημένη επαναστατική βία ή η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική;

Η βία έχει πολλές μορφές, που όλες αποσκοπούν στην εξόντωση της ζωής. Βία είναι ο πόλεμος, αλλά βία είναι – και σε καιρό ειρήνης – ο θάνατος εκατομμυρίων ανθρώπων από την πείνα, κι όχι μόνο στον λεγόμενο τρίτο κόσμο. Η βία συχνά δεν εμφανίζεται με το όνομά της, αλλά σαν κάποιο φυσικό φαινόμενο που πρέπει να το δεχτούμε γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Η ανεργία, η έλλειψη κατοικίας, ο αναλφαβητισμός, ανεπαρκής ή καθόλου ιατροφαρμακευτική φροντίδα, η ανυπαρξία πόσιμου νερού, η αδυνατότητα μετακίνησης (η μετανάστευση, που έχει δώσει μέχρι σήμερα περίπου 14.000 νεκρούς μόνο στην Ευρώπη) είναι μερικές από τις μορφές βίας που κατά κανόνα μετονομάζεται σε κάτι άλλο.

Εις το όνομα του ΛΑ.Ο.Σ., του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.

(ή αλλιώς η Αγία Τριάς του Μνημονίου)





Το τελευταίο διάστημα οι πολιτικοί της τρικομματικής κυβέρνησης (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ) μαζί με τα ελεγχόμενα ΜΜΕ προσπαθούν απεγνωσμένα να μας πείσουν ότι με το άθροισμα δύο παταγωδών αποτυχιών, της αποτυχημένης διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας το διάστημα 2004 - 2009 και της επίσης αποτυχημένης διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, επρόκειτο επιτέλους να εφαρμοστούν πολιτικές που θα έχουν κατεύθυνση σωτήρια για τη χώρα. Ποτέ, ωστόσο, δύο συνενούμενες αποτυχίες δεν έδωσαν μια επιτυχία. Πόσο μάλλον τώρα που μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, κυβερνητικές καρέκλες έρχονται να πάρουν και βουλευτές του ακροδεξιού ΛΑΟΣ και που σε αυτό το θέατρο του παραλόγου ένας τραπεζίτης θα παίζει το ρόλο του πρωθυπουργού.

Κανείς δεν πρέπει να τρέφει αυταπάτες για τη νέα κυβέρνηση «εθνικής συνεννόησης», η οποία αποτελώντας απλά ένα επικοινωνιακό τρικ έρχεται να συνεχίσει τις παλιές πολιτικές της Μνημονιακής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε, το κλείσιμο της συμφωνίας για τη νέα δανειακή σύμβαση, γεγονός το οποίο προβλήθηκε ως η αφορμή για τη δημιουργία της νέας κυβέρνησης, αποτελεί μία ακόμη κίνηση προς αυτήν την κατεύθυνση. Η νέα δανειακή σύμβαση θα συνοδεύεται από ένα ακόμα πακέτο δυσβάσταχτων, αντιλαϊκών μέτρων που θα δεσμεύει τη χώρα για την επόμενη δεκαετία. Η λιτότητα που μέχρι τώρα προβαλλόταν ως προσωρινή επρόκειτο να γίνει μόνιμη.

“Το Πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή, ήτανε εξέγερση και πάλη ταξική”

Ένα σύνθημα που συνοψίζει το νόημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, νόημα που προσπαθούν συστηματικά να διαστρεβλώσουν οι κυβερνήσεις και τα επιχειρηματικά συμφέροντα καθώς και οι εκφραστές τους μέσα στο πανεπιστήμιο. Με βάση το παραπάνω είναι αναγκαίο να ξεκαθαρίσουμε ότι το Πολυτεχνείο:

Δεν ήταν αποτέλεσμα των ηρωικών πράξεων ορισμένων θαρραλέων ανθρώπων,

Δεν είναι μια επέτειος μουσειακού χαρακτήρα,

Δεν είναι πανηγύρι των κομματικών νεολαιών,

Δεν είναι πασαρέλα πολιτικών που έρχονται για την απόδοση στεφάνων κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των τηλεοπτικών καμερών και

Δεν είναι άλλη μια αργία από τις τόσες πολλές που έχουμε μέσα στο έτος.

Πλαίσιο ΑΡ.ΕΝ. Χημικού για τη Γ.Σ. στις 14-11-2011



  

Η λαϊκή  εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτέλεσε το πιο λαμπρό ορόσημο στη σύγχρονη ιστορία της ελληνικής κοινωνίας, αφού φανέρωσε τη δύναμη που είναι ικανοί να επιδείξουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία όταν αγωνίζονται με αυταπάρνηση ενάντια στην καταπίεση. Ήταν ένα ηχηρό ράπισμα στη Χούντα των συνταγματαρχών και στους προστάτες της, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν αποτέλεσε έναν κεραυνό εν αιθρία. Η διαρκής επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου του λαού στο κατώφλι της διεθνούς οικονομικής κρίσης είχε ήδη οδηγήσει στο ξέσπασμα απεργιών και διαρκώς τροφοδοτούσε τη λαϊκή αγανάκτηση. Το Νοέμβρη του ‘73 εκατοντάδες νέοι κατέλαβαν το Πολυτεχνείο προτάσσοντας το αίτημα της κατάργησης των αντιεκπαιδευτικών μέτρων της τότε χουντικής κυβέρνησης Μαρκεζίνη, που επιχειρούσε να ελέγξει ακόμα πιο ασφυκτικά τη φοιτητική ζωή, αναβάλλοντας τις εκλογές στις σχολές και διορίζοντας η ίδια την ηγεσία των Διοικητικών Συμβουλίων. Γρήγορα ο αγώνας των φοιτητών έγινε σημείο αναφοράς για  ολόκληρο το λαό και έδωσε διέξοδο στα γενικευμένα αντιχουντικά και αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα των κοινωνικών στρωμάτων που πλήττονταν. Ήταν η αρχή του τέλους για το δικτατορικό καθεστώς!

Κουρεύοντας χρέος και... δημοκρατία

 



Είναι δεδομένο πως αν κάτι χαρακτηρίζει την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι το ότι παίρνει αποφάσεις, εφαρμόζει μέτρα χωρίς σε καμία περίπτωση να λαμβάνει υπόψη της την κοινωνία. Η κυβέρνηση αυτή έχει κατ’ επανάληψη αγνοήσει την κοινωνία· όχι μόνο παίρνοντας αντιλαϊκά μέτρα – μέτρα αποσάθρωσης του κοινωνικού ιστού που καμία άλλη κυβέρνηση δε θα τολμούσε να πάρει -, αλλά και αγνοώντας τις διαρκείς αντιδράσεις που ξεσπούν σε αυτήν. Το πώς αγνοήθηκε το κίνημα των πλατειών κατά το οποίο οι πολίτες απαίτησαν πραγματική δημοκρατία και η απάντηση σε αυτούς ήταν η καταστολή, καθώς και το πώς αγνοήθηκαν οι απεργιακές κινητοποιήσεις, 19 και 20 Οκτώβρη, – οι μαζικότερες απεργιακές κινητοποιήσεις της μεταπολίτευσης – και οι οποίες είχαν βασικό τους πρόταγμα την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης και αυτής της πολιτικής είναι χαρακτηριστικότατα παραδείγματα. Η κυβέρνηση, έχοντάς μας αποδείξει όλο αυτό το διάστημα ότι το αφτί της δεν ιδρώνει από τις φωνές της ελληνικής κοινωνίας που αντιστέκεται και ότι η δημοκρατία για αυτήν είναι ψιλά γράμματα, συνεχίζει ακάθεκτη προβαίνοντας σε μια ακόμα κίνηση με καταστροφικές συνέπειες για τα ασφαλιστικά ταμεία…

Απόφαση ΔΣ Φοιτητικού Συλλόγου Χημείας 02/11/11 (πρόταση ΑΡ.ΕΝ. Χημικού)

Εδώ και δύο εβδομάδες οι διοικητικοί υπάλληλοι του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών δίνουν έναν σκληρό αγώνα ενάντια στην ασκούμενη πολιτική, ενάντια στην καταπάτηση των δικαιωμάτων τους και την επίθεση στην ανώτατη εκπαίδευση. Ήδη παλεύουν μέσα και έξω από τα ιδρύματα για το μπλοκάρισμα του νόμου 4009, ενάντια στην απαξίωση και διάλυση του δημοσίου πανεπιστημίου. Παράλληλα, συγκροτούν επιτροπές υπερασπιζόμενοι το δικαίωμά τους στην εργασία, ενάντια στις απολύσεις, στο βάναυσο μέτρο της εφεδρείας και στο εξοντωτικό ενιαίο μισθολόγιο. Απέναντι σε μία ολομέτωπη επίθεση σε εργαζόμενους και φοιτητές, οι εργαζόμενοι του πανεπιστημίου προτάσσουν τον συλλογικό δρόμο για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής.

Ο Σύλλογος Φοιτητών στέκεται αλληλέγγυος στους εργαζόμενους του ΕΚΠΑ. Ο αγώνας μας ενάντια στο διαλυτικό νόμο-πλαίσιο και στην μνημονιακή πολιτική είναι κοινός. Απέναντι στην συνολική καταστρατήγηση των δικαιωμάτων μας σε παιδεία και εργασία, απαντάμε με συμπόρευση φοιτητών και εργαζομένων. Στηρίζουμε τους διοικητικούς υπαλλήλους σε κάθε τους προσπάθεια να μπλοκάρουν το μέτρο της εφεδρείας και τις απολύσεις αλλά και τις διατάξεις του 4009.

Αγώνας διαρκείας μέχρι τη νίκη!

Η πληττόμενη κοινωνία στο προσκήνιο



  Τελικά μάλλον κανείς μας δεν έχει το δικαίωμα να παραπονιέται… Ο λόγος; Μα προφανώς το ότι τα τελευταία δύο χρόνια είχαμε την «ευκαιρία» να έρθουμε στην χώρα μας αντιμέτωποι με ανακατατάξεις σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο που συγκρίνονται μόνο με το αθροιστικό αποτέλεσμα όλων των ετών που μεσολάβησαν από την Μεταπολίτευση μέχρι το 2009. Καταστάσεις όπως η σημερινή κάνουν την εμφάνισή τους, το πολύ, μία φορά σε κάθε μία ή δύο γενιές. Υπάρχει όμως ένα μικρό πρόβλημα. Το σύνολο των επιλογών της ελληνικής κυβέρνησης και της πολιτικής ηγεσίας της ΕΕ έχουν οδηγήσει στα πρόθυρα της εξαθλίωσης τους εργαζόμενους και την νεολαία στην Ελλάδα.

  Μέσα σε δύο μόλις χρόνια η εξαιρετικά ικανή (και δεν αστειευόμαστε) κυβέρνηση Παπανδρέου, έχει καταφέρει

ü      να αποσαθρώσει κάθε ίχνος κράτους πρόνοιας και κοινωνικού κράτους,

ü      να περικόψει άγρια μισθούς και συντάξεις,

ü      να διαλύσει συλλογικές και κλαδικές συμβάσεις εργαζομένων -αφήνοντάς τους βορά στις ορέξεις του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου-

ü      να οδηγήσει στο ξεπούλημα μεγάλων κομματιών του δημοσίου

ü      και γενικά να εξαφανίσει με ιδιαίτερη άνεση εργασιακά και δημοκρατικά κεκτημένα δικαιώματα δεκαετιών.

Με άλλα λόγια έχει αξιοποιήσει την κρίση ώστε να ενισχύσει τα συμφέροντα των οικονομικά ισχυρών εις βάρος των δυνάμεων της νεολαίας και της εργασίας.  

  Ακριβώς για να τα καταφέρει όλα αυτά έχει κινηθεί με συστηματικά αντιδημοκρατικό τρόπο, σε Ελλάδα και Ευρώπη, ακόμα και με τους όρους της «κουτσουρεμένης» αστικής δημοκρατίας. Επιγραμματικά αναφέρουμε ότι η δανειακή σύμβαση, το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο ακόμα και σήμερα που μιλάμε, δύο χρόνια μετά, δεν έχουν πάει στη Βουλή για κύρωση.