 |
Σήμερα, 38 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, η άρχουσα τάξη μέσω των κυβερνητικών και άλλων εκπροσώπων της προσπαθεί να πάρει πίσω θεμελιώδεις κοινωνικές κατακτήσεις. Με αυτή την έννοια το σύνθημα «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» γίνεται πιο επίκαιρο από ποτέ. Σε μια περίοδο κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, μεγαλύτερης και αυτής της δεκαετίας του ‘30, μαζικών απολύσεων και έξαρσης της φτώχειας, θέλουμε ακόμη «ψωμί». Σε μια περίοδο πρακτικά κατάργησης της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης ζητάμε ακόμη «παιδεία». Σε μια περίοδο όξυνσης της καταστολής και κατάργησης στοιχειωδών δικαιωμάτων απαιτούμε περισσότερη «ελευθερία»!
Τι συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία
Η χώρα μας βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στη δύνη της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Ο ελληνικός λαός καλείται να πληρώσει για κάτι για το οποίο δεν ευθύνεται ο ίδιος, καταδικαζόμενος στη βαρβαρότητα. Δανειακές συμβάσεις, «κουρέματα» και συνεχώς νέα μέτρα που οδηγούν πρακτικά στη χρεοκοπία του λαού, ενώ αυξάνουν τα κέρδη των τραπεζιτών. Επιγραμματικά μπορούμε να αναφέρουμε τη μείωση των μισθών κατά 60%, τις περικοπές στις συντάξεις και στις κοινωνικές παροχές, την επιβολή της εργασιακής εφεδρείας η οποία ισοδυναμεί με απόλυση, την κατάργηση κλαδικών και συλλογικών συμβάσεων, καθώς και τα φοροεισπρακτικά χαράτσια (π.χ. χαράτσι για τα ακίνητα). Μέτρα που πάρθηκαν από μια κυβέρνηση που έχει απολέσει προ πολλού τη δημοκρατική της νομιμοποίηση – το «λεφτά υπάρχουν» και οι προεκλογικές δεσμεύσεις για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις μετατράπηκαν στην πιο σκληρή επίθεση στα μόνιμα υποζύγια, φοιτητές, μισθωτούς, συνταξιούχους – και τα οποία οδηγούν σε μαζικές εκφράσεις της αγανάκτησης των πληττόμενων κομματιών της κοινωνίας. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις 19 και 20 Οκτώβρη – οι πιο μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις της μεταπολίτευσης -, καθώς και η ματαίωση των παρελάσεων της 28ης Οκτωβρίου από κόσμο που αποφάσισε να διαδηλώσει αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα. Αυτή η πίεση του λαϊκού παράγοντα είναι που οδήγησε πρακτικά στην πτώση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που αγωνιώντας κατέφυγε στο σχηματισμό της «κυβέρνησης εθνικής ενότητας». Όλο αυτό, βέβαια, αφότου είχε εξαγγελθεί η διενέργεια ενός δημοψηφίσματος – φάρσα, μέσω του οποίου η γαντζωμένη στην εξουσία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ήθελε «να εκτονωθεί η λαϊκή αγανάκτηση», όπως διά στόματος του υπουργού οικονομικών Ευάγγελου Βενιζέλου ελέχθη, κίνηση η οποία αν γινόταν όχι μόνο δε θα έδινε την παραμικρή δημοκρατική νομιμοποίηση στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά η οποία θα εκφύλιζε και το δημοκρατικό θεσμό του δημοψηφίσματος.
Στην παιδεία
Η επέμβαση της κυβερνητικής πολιτικής στο πανεπιστήμιο δεν είναι τυχαία. Η λειτουργία του ως του βασικού ιδεολογικού μηχανισμού που δημιουργεί τους αυριανούς εργαζομένους καθιστά την εκπαιδευτική ’’μεταρρύθμιση’’ κομβική για τη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Με το πρόσχημα της αδιαφάνειας και ντυμένη με το μανδύα της προόδου η κυβέρνηση (με συμμάχους φυσικά τη ΝΔ, το ΛΑΟΣ και τη ΔΗΣΥ) δημιουργεί το πανεπιστήμιο της εξειδίκευσης, του φόβου και της πειθαρχίας, των επισφαλών και ευέλικτων εργαζομένων. Η κατάργηση του αυτοδιοίκητου του πανεπιστημίου με την εμπλοκή εξωπανεπιστημιακών παραγόντων στη διοίκησή του, η εξάρτηση της χρηματοδότησης από την ιδιωτική πρωτοβουλία, η ουσιαστική υποβάθμιση και εντατικοποίηση των σπουδών και η κατάργηση του ασύλου, είναι κάποια βασικά σημεία αίσχους του νόμου Διαμαντοπούλου. Ήδη χρηματοδοτούν μέσω των σπουδαστικών κουπονιών με 44.εκατ. ευρώ τα ΙΕΚ κάνοντας ολοφάνερο ότι εσκεμμένα υποχρηματοδοτούν τη δημόσια παιδεία (σχολεία χωρίς βιβλία, μειώσεις στα συγγράμματα στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, συγχωνεύσεις και κλείσιμο σχολών, διάλυση της τεχνικής εκπαίδευσης) με σκοπό να προωθήσουν λογικές διδάκτρων και εξάρτησης των πανεπιστημίων από επιχειρηματικά συμφέροντα. Φτιάχνουν ένα πανεπιστήμιο που θα υπηρετεί τον πολλαπλασιασμό των κερδών τους και όχι την κάλυψη των αναγκών μας.
Ήδη στη σχολή μας έχουμε τα πρώτα αποτελέσματα της εφαρμογής του νόμου Διαμαντοπούλου. Οι πρωτοετείς φοιτητές καλούνται να αγοράσουν τον εργαστηριακό οδηγό της Ανόργανης 1, καθώς δεν παρέχεται πλέον δωρεάν.
Απαιτούμε η Γ.Σ. Τμήματος να πάρει καταδικαστική απόφαση σχετικά με την υπάρχουσα απαράδεκτη κατάσταση με τα συγγράμματα, απαιτώντας όλα τα συγγράμματα να διανέμονται δωρεάν. Η απόφαση αυτή να ανέβει στο site της σχολής για να γνωστοποιηθεί η θέση του τμήματος σχετικά με το θέμα.
Άσυλο
Η θέσπιση του πανεπιστημιακού ασύλου αποτέλεσε παρακαταθήκη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και η κατάργησή του συνδέεται στην πράξη και με τη νομιμοποίηση της καταστολής. Με το νέο νόμο πλαίσιο καταργείται το άσυλο όχι για να προστατευτεί ο χώρος των πανεπιστημίων από το κοινό έγκλημα, αλλά γιατί το άσυλο αποτελεί αναγκαίο όρο της ιδιωτικοποίησης του πανεπιστημίου που προωθείται. Το νέο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο δε χωράει την πολιτική δραστηριότητα, ενώ η επιχειρηματική δραστηριότητα πρέπει να περιφρουρείται από τις πράξεις πολιτικής ανυπακοής. Δεύτερον, η κατάργηση του ασύλου εντάσσεται στη γενικότερη εντατικοποίηση και αναβάθμιση της κρατικής καταστολής. Εντάσσεται στην ίδια κατεύθυνση με τις νομικές διώξεις των αγωνιστών φοιτητών, με την καταστολή στις πορείες και την ποινικοποίηση πρακτικά της ίδιας της διαδήλωσης και οποιασδήποτε πολιτικής πράξης (όπως η γενική συνέλευση).
Διεθνώς
Διεθνώς η κατάσταση κοινωνικά δε διαφέρει και πολύ. Η Αμερική σαρώνεται από ένα μεγαλειώδες κίνημα καταλήψεων κυβερνητικών κτηρίων και διαδηλώσεων που στρέφονται ενάντια στο σύστημα που τους οδηγεί σε όλο και μεγαλύτερη φτώχια, με αποκορύφωμα τη διεξαγωγή μετά από 65 χρόνια Γενικής Απεργίας στο Oakland. Στην Ιταλία η κατάσταση είναι σχεδόν ταυτόσημη με την ελληνική. Το Σάββατο δεκάδες χιλιάδες εργαζομένων διαδήλωσαν στη Ρώμη ενάντια στα νέα μέτρα λιτότητας που επέβαλε η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι ακολουθώντας τις επιταγές του Δ.Ν.Τ. Η πίεση του εκεί εργατικού κινήματος οδήγησε επίσης σε κυβερνητική κρίση. Η Γαλλία βρίσκεται σε παρόμοια κατάσταση καθώς επιβάλλεται στο λαό λιτότητα μεγαλύτερου μεγέθους από αυτή που είχε ζήσει η χώρα το 1945(!), αν και οικονομικοί δείκτες της χώρας είναι καλύτεροι σε σχέση με εκείνους των χωρών του νότου στις οποίες τα συμπτώματα της κρίσης είναι εντονότερα. Άλλα κινήματα βλέπουμε το τελευταίο διάστημα στη Χιλή και στη Βρετανία, στην Ισπανία, και αλλού. Συμπεραίνουμε όλοι μας, λοιπόν, πόσο αλληλένδετες είναι οι οικονομίες παγκοσμίως, διαπιστώνοντας ότι οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης είναι παντού ορατές. Ορατό όμως επίσης είναι και το φαινόμενο οι λαοί να συνειδητοποιούν τη δύναμή τους διεθνώς και να εισέρχονται μαζικά στο προσκήνιο απαιτώντας την ανατροπή των κυβερνήσεών τους και διεκδικώντας το μέλλον που τους κλέβουν, διαλέγοντας ζωή και όχι επιβίωση! Σε τελική ανάλυση, όπως φαίνεται, η αποφασιστική ανάδειξη του λαϊκού παράγοντα στο επίκεντρο των εξελίξεων για τη βελτίωση του βιοτικού του επιπέδου είναι αυτή που θα καθορίσει τις εξελίξεις.
Η μόνη απότιση τιμής που μπορεί να γίνει σε μία εξέγερση, όπως αυτή του Πολυτεχνείου είναι η αξιοποίηση των διδαγμάτων της από τα κινήματα του μέλλοντος. Το αληθινό, διαχρονικό μήνυμα του πολυτεχνείου είναι η ανάγκη για ανυποχώρητο αγώνα, μέχρι τη στιγμή που θα εγκαταλείψει το προσκήνιο της ιστορίας το σύστημα που στηρίζεται στην εκμετάλλευση και τη βία, το σύστημα που αδυνατεί να εξασφαλίσει στους εργαζόμενους ψωμί, παιδεία, ελευθερία, και που μπροστά στον κίνδυνο της ανατροπής του θα γεννά αστυνομικά καθεστώτα, ακόμα και εκεί που η δημοκρατία μοιάζει εδραιωμένη.
Τι έχουμε μπροστά μας…
Η νέα Κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας», με τη συμμετοχή της ΝΔ και του ακροδεξιού ΛΑΟΣ, έρχεται να συνεχίσει τις παλιές αντιλαϊκές πολιτικές της Μνημονιακής Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-Τρόικα. Συγκροτείται με αυτόν τον τρόπο ένα ιδιότυπο κράτος έκτακτης ανάγκης, με σκοπό την επιβίωση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής στην Ελλάδα και κατ’ επέκταση στην Ευρώπη. Όποια διέξοδο κι αν αναζητήσουν, εμείς τους θυμίζουμε ότι οι νεοφιλελεύθερες αυτές πολιτικές δεν έχουν καμία νομιμοποίηση από το λαό. Όπως καμία νομιμοποίηση δεν έχει και η σύνθεση της νέας, καθώς και της προηγούμενης κυβέρνησης! Στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε το μόνο πράγμα που μπορούμε να αντιτάξουμε είναι μια ολομέτωπη αντίσταση. Εμείς που ως φοιτητές έχουμε αναρίθμητους λόγους να αγωνιστούμε ενάντια στην κυβέρνηση της «εθνικής σωτηρίας» και την πολιτική της, πρέπει να συνταχθούμε στο πλευρό των εργαζομένων και όλοι μαζί να συγκροτήσουμε ένα μαζικό κίνημα που θα διεκδικήσει μια πιο δίκαιη και ελεύθερη κοινωνία, ένα κίνημα που θα γεννήσει τις δομές για την κοινωνία και το πανεπιστήμιο των αναγκών μας. Απέναντι στα μέτρα και την καταστολή προτάσσουμε τη συμμετοχή μας σε διαδηλώσεις, πορείες, συνελεύσεις, απεργίες.
Απαιτούμε την άμεση ανατροπή της νεοσύστατης κυβέρνησης «εθνικής ενότητας» που έρχεται να επιβάλει εξίσου αντιλαϊκά, αν όχι σκληρότερα, μέτρα με αυτήν του ΠΑΣΟΚ. Να ανατραπούν αυτοί και οι πολιτικές τους, οι πολιτικές των μνημονίων, της λιτότητας, της κοινωνικής εξαθλίωσης.
· Συμμετοχή του συλλόγου στις εκδηλώσεις του τριήμερου εορτασμού της επετείου του Πολυτεχνείου, με κατάληψη της σχολής 15,16 και 17 Νοεμβρίου, για το λόγο αυτό.
· Συμμετοχή του συλλόγου στην πορεία της 17ης Νοεμβρίου σε συμπόρευση με το υπόλοιπο φοιτητικό κι εργατικό κίνημα.
