Χημικοί περί... χημικών


        Το Μάρτιο του 2010 με τον σχεδόν εξ επαφής ψεκασμό του 88χρονου Μανώλη Γλέζου και την εισαγωγή του στο νοσοκομείο έγινε έκδηλο το επικίνδυνο και προβληματικό της χρήσης των δακρυγόνων ουσιών. Ωστόσο, ενάμιση χρόνο μετά το περιστατικό και παρά τις εγγυήσεις των υπευθύνων για αντικατάστασή τους με ηπιότερα μέσα καταστολής, τα παραδείγματα παράλογης χρήσης χημικών ουσιών παραμένουν πολλά - ενδεικτικά μπορεί να αναφερθεί η εκτεταμένη χρήση τους τόσο στη φετινή πορεία του Πολυτεχνείου όσο και στην πορεία για τη μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Η  αστυνομία, λοιπόν, συνεχίζει να χρησιμοποιεί ως πανάκεια τη ρίψη δακρυγόνων για την αντιμετώπιση και τη διάλυση των πορειών, των κατ’ αυτήν μαζικών «οχλοκρατικών συναθροίσεων». Οι μονάδες αποκατάστασης της τάξης ψεκάζουν με σκοπό να «εξολοθρεύσουν» τους συγκεντρωμένους, ενώ το σκηνικό θυμίζει διαφήμιση… κατσαριδοκτόνου· όταν ο «στόχος» βρεθεί σε «απόσταση βολής», ο χειριστής πιέζει τη σκανδάλη και τον περιλούζει με τη δακρυγόνο ουσία.