Συμβούλια Διοίκησης, ο δούρειος ίππος εφαρμογής του νόμου Διαμαντοπούλου


Βρισκόμαστε μισό χρόνο μετά από έναν πολύ θερμό Σεπτέμβρη, μισό χρόνο μετά τη μαζική απάντηση της πανεπιστημιακής κοινότητας στο νόμο 4009 που με κοινοβουλευτική πλειοψηφία τον Αύγουστο του 2011 θα έδινε το εναρκτήριο λάκτισμα για την σταδιακή κατάργηση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Εκπαιδευτική κατάρτιση και σπουδές πολλών ταχυτήτων για την εκάστοτε εξυπηρέτηση της αγοράς, πιστωτικές μονάδες στα πτυχία με τους φοιτητές σε ένα διαρκές κυνήγι προς την απόκτησή τους, ρυθμιζόμενη και διαρκώς μειούμενη κρατική χρηματοδότηση στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, ύπαρξη ορίου σπουδών, αφαίρεση κάθε λόγου των φοιτητών στα τεκταινόμενα του πανεπιστημίου είναι μερικές μόνο από τις αλλαγές στις οποίες στοχεύουν τα κόμματα των μνημονίων μέσω του νέου νόμου. Συνολικά ο νόμος Διαμαντοπούλου αποτελεί ένα καίριο πλήγμα στη δημόσια δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση ξεπουλώντας παιδεία και έρευνα και οδηγώντας μια ολόκληρη γενιά στην επισφάλεια και στην εργασιακή εκμετάλλευση! Αποτελεί την εξειδίκευση της κυρίαρχης πολιτικής της κοινωνικής εξαθλίωσης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, προετοιμάζοντας τους αυριανούς καταρτισμένους και εύκολα εκμεταλλεύσιμους εργαζόμενους πρόθυμους να αμείβονται με μισθούς πείνας…


Αυτήν την περίοδο και συνολικά τους τελευταίους μήνες γίνονται απόπειρες καταστρατήγησης του δικαιώματος του φοιτητή στη συμμετοχή στη διοίκηση του πανεπιστημίου που πλέον επιδιώκεται να καταλήξει υποχείριο εξωπανεπιστημιακών μάνατζερ και καθηγητών υποχείριων του υπουργείου. Τον πρώτο λόγο για το πανεπιστήμιο θα τον έχουν παράγοντες έξω από αυτό με την παράλληλη κατάργηση της οποιαδήποτε επιρροής του φοιτητή στη ροή των εξελίξεων σε ένα περιβάλλον όπου ο ίδιος θα έπρεπε να κατέχει ρόλο πρωταγωνιστή κι όχι κομπάρσου. Αυτό ακριβώς το αντιδημοκρατικό πλαίσιο λειτουργίας που αποκόπτει φοιτητές και καθηγητές από την διοίκηση του Πανεπιστημίου είναι και ο μόνος τρόπος να εφαρμοστεί ο αντιδραστικός νόμος-πλαίσιο απέναντι σε μια πανεπιστημιακή κοινότητα που στην πλειοψηφία της τον έχει αποκηρύξει. Τα συμβούλια διοίκησης δεν είναι παρά ο προάγγελος της εφαρμογής του νόμου 4009.
Οι εκλογές για τα συμβούλια διοίκησης έχουν ολοκληρωθεί στα ΤΕΙ Σερρών, Καβάλας, Ηπείρου, Μεσολογγίου, Καλαμάτας και Λαμίας. Ωστόσο, στην πλειοψηφία των ιδρυμάτων και σε όλα τα ΑΕΙ δεν έχουν διεξαχθεί εκλογές είτε γιατί το υπουργείο δεν τόλμησε να τις προκηρύξει είτε γιατί εκεί που τόλμησε συνάντησε την σύσσωμη αντίσταση της πανεπιστημιακής κοινότητας. Το γεγονός ότι έχουμε φτάσει εφτά μήνες μετά την ψήφιση του νόμου και η εφαρμογή του μένει, σε πολύ μεγάλο βαθμό, στάσιμη λόγω της μη εκλογής Συμβουλίων Διοίκησης αποτελεί μια σημαντική νίκη στον αγώνα για την ανατροπή του. Χαρακτηριστικό είναι ότι Συμβούλια Διοίκησης δεν έχει εκλέξει και κανένα ίδρυμα της Αθήνας με τις εκλογές σε Πάντειο, ΑΣΣΟΕ και Γεωπονικό να αναβάλλονται υπό την πίεση αγωνιζόμενων φοιτητών, καθηγητών και εργαζομένων.
Η ασκούμενη πολιτική, τα τελευταία δύο χρόνια, έχει πλήξει κάθε πτυχή των κοινωνικών δικαιωμάτων και παροχών. Σε αυτό το πλαίσιο οι εκφραστές τις (ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ – ΔΗΣΥ), σήμερα, παλεύουν να τελειώνουν με το δημόσιο – μαζικό Πανεπιστήμιο και το δικαίωμά μας στην εκπαίδευση, αλλά και στη μετέπειτα ζωή και εργασία με αξιοπρέπεια! Όχημά της σε αυτήν την προσπάθεια δεν είναι άλλο από τα Συμβούλια Διοίκησης. Με μαζικούς ανυποχώρητους αγώνες από κοινού με εργαζόμενους και καθηγητές θα τους σταματήσουμε!